ایشان رئیس اداره سوم ستاد مشترک بود. مدتی آنجا بود پس از آن گفته بود که من احساس می‌کنم در تهران ارتباطم با خدا دورتر شده است و تقاضا می‌کند که به عنوان فرمانده لشکر در خط حضور داشته باشد. سروان چراغی رئیس بازرسی لشکر این خاطره را برای من بیان کردند که به ایشان گفته بود شما بالاترین پست را دارید می‌خواهید تنزل درجه بدهید و با پست پایین‌تری مشغول به خدمت شوید اما ایشان اصرار  و درخواست می‌کنند که در کنار رزمندگان اسلام باشند. ایشان را با عنوان فرمانده لشکر به منطقه منتقل کردند وقتی که به منطقه رسید گفت اگر امکان دارد من را به عنوان فرمانده تیپ معرفی کنید، از ایشان اصرار و از مسئولین انکار و در نهایت ایشان با سمت جانشین لشکر در منطقه مستقر شدند. زمانی که ایشان را برده و اتاق جانشین لشکر را به ایشان نشان دادند، شهید بزرگوار گفته بودند کولر را بردارید؛ هر وقت که رزمندگان زیر کولر بودند من هم زیر کولر می‌نشینم.
او قبل از آغاز هر عملیاتی، نیروها را جمع می‌کرد و با نطق شیوای خود، به آنان روحیه می‌داد؛ به طوری که نیروهای خودی بیشتر از 34 روز در مقابل انبوهی از نیروهای دشمن ایستادگی کردند و این امر در تاریخ جنگ‌های کلاسیک بی‌سابقه است.
شهید اقارب‌پرست در سمت جانشین لشکری راحت‌تر به بچه‌های خط دسترسی پیدا می‌کرد. یک روز بعدازظهر در جزیره مجنون بعد از بازدیدی که انجام می‌دهند فرمانده یکی از گردان‌ها به نام سرگرد سبزعلی بهادری اعلام می‌کند که وضعیت جزیره بد است، چون جزیره مدام زیر آتش توپخانه دشمن بوده وضعیت خوبی ندارد. 
اگر ممکن است شما به خاطر مسائل امنیت جانی، منطقه را ترک کنید. شهید اقارب‌پرست می‌خندند و می‌گوید؛ مگر می‌شود یک زیردست به یک ارشد دستور بدهد، مگر خون من از خون شما، سربازان و رزمندگان رنگین‌تر است! من امشب در این منطقه می‌مانم. شهید اقارب‌پرست همیشه می‌گفت دوست دارم مانند حضرت علی‌اصغر شهید بشوم، آن شب را در آن منطقه می‌مانند. صبح فردای آن روز، فرمانده گردان آقای بهادری که برای سرکشی به نیروها می‌روند، یک گلوله توپ اصابت می‌کند و ترکش آن به گلوی ایشان خورد و به شهادت رسیدند.